Architectuur als engagement

In onze praktijk ambiëren we altijd maatschappelijke meerwaarde. We dragen bij aan onze cultuur in de brede zin van het woord. Cultuur als mechanisme van hoe mensen met elkaar omgaan, hoe ze samen leven, hoe ze elkaar ontmoeten en zichzelf kunnen zijn. Ik spreek bewust over onze praktijk FVWW, vanuit een groep geëngageerde mensen die dag in dag uit intensief samenwerken en verbinden.

De interesse in en de zorg voor de mens is me van kleins af aan ingelepeld met ouders die actief waren in de geestelijke gezondheidszorg. De acceptatie van de medemens in al zijn veelkleurigheid heeft me sterk gevormd als mens. Iedereen heeft baat bij geborgenheid en sociale interactie. Als architect kunnen we hier aan bijdragen, door ruimte te maken waarin mensen vrij kunnen bewegen, zich in alle rust kunnen ontplooien en ook met elkaar in contact kunnen komen. In die zin is architectuur door en door gemeenschapsvormend en noodzakelijk in deze tijden van hyperindividualisme, social media en kicks. Het is de drijfveer waarom ik architect ben.

Ik heb het geluk gehad om na mijn afstuderen in interessante omgevingen te kunnen werken en ook les te kunnen geven aan jonge architecten. De ervaringen bij Robbrecht&Daem Architecten, 360 Architecten en Neutelings Riedijk Architecten zijn van grote waarde. Ik ben dankbaar voor de kansen en de ruimte die ik er heb gekregen om me verder te ontwikkelen als mens en architect. 

Samen met Frederic Vandoninck heb ik in 2013 de stap gezet om FVWW op te richten in Antwerpen. Vanuit onze gedeelde drijfveer en engagement hebben we bewust gekozen om onze expertise in te zetten voor publieke gebouwen en collectieve woongebouwen. Het zijn projecten waarin we de individuele wensen van het individu overstijgen en fundamenteel bijdragen aan onze maatschappij en cultuur. Het zorgvuldig op elkaar betrekken van bewoners en bezoekers ingebed in een specifieke omgeving, nooit een tabula rasa maar aangestuurd door wat er is. Door te begrijpen wat er is, kan iets nieuws en waardevols ontstaan. Nieuwigheid is nooit een doel op zich, het ontstaat gaandeweg in een ontwerpproces, net zoals de vorm.

In tijden van doorgedreven regelgeving, automatisering van processen en slepende procedures trachten we als architect de ruimte tussen de systemen op te zoeken en in contact te treden met de mensen achter de structuren. Dit wordt met de dag moeilijker. Het blind geloof in digitalisering met teveel aanvinklijstjes is mijn inziens gestoeld op angst en controle en gaat voorbij aan de fundamentele vraag wat architectuur kan betekenen in onze wereld.

Laat ons wat meer vertrouwen op elkaar en verbinden, dan komt het vast en zeker goed.    

ir.-architect Wouter Willems, 
partner bij FVWW architecten