“Woonkwaliteit moet voor iedereen zijn”

Ondanks haar eerder ingetogen aard, blijkt de jonge architect Maureen Piers een gedreven persoon met een stevige dosis durf. Ze kwam uit de Filipijnen naar Gent om hier met succes architectuur te studeren. Momenteel vindt ze volop voldoening in haar job als stagiair bij B2Ai. Dingen in vraag durven stellen is haar leidmotief, net als inclusieve architectuur waar iedereen beter van wordt.

Haar jeugd bracht Maureen Piers door in de Filipijnen. De wil om architectuur te studeren bracht haar naar België, geboorteland van haar vader, en meer bepaald naar het gezellige Gentse centrum dat ze als haar tweede thuis ervaart. De taal niet machtig, gunde ze zichzelf eerst twee jaar in de kunsthumaniora Sint-Lucas in Gent, om daarna met volle goesting en overtuiging haar master in de architectuur aan te vangen. Hoe pittig dit ook bleek, haar voorliefde voor architectuur werd alleen maar groter. Vandaag wacht haar een mooie toekomst.

“Ik heb een nieuwe taal moeten leren, moest zelfstandig wonen, worstelen met de herkenbare struggles van de opleiding, maar ik heb evenzeer veel lichtpuntjes ervaren. En nu wordt mijn avontuur in de architectuurwereld verdergezet.” Met deze introductie wist Maureen Piers ons meteen al te overtuigen van haar gedrevenheid. Na haar bachelor aan KU Leuven campus Sint-Lucas Gent te hebben afgerond, koos ze voor een internationale master met focus op ‘Sustainable & Resilient Architecture’. Maureen: “Tijdens deze master kwam ik in contact met studenten uit uiteenlopende landen en dit maakte het alleen maar extra interessant: om ook de kijk op architectuur en stedenbouw van mensen met heel andere achtergrond te leren kennen, is verfrissend.” Haar onderzoeksmatige Masterproef spitste zich toe op het thema duurzaamheid in sloppenwijken. “Duurzaamheid is uiteraard een actueel thema. Maar mijn frustratie is dat dit momenteel te eenzijdig is en enkel voor een specifiek publiek is weggelegd. Met mijn onderzoek wou ik aantonen dat ook mensen in arme wijken duurzame attitudes hebben. Leave No One Behind is het doel van de United Nation Sustainable Development Group, maar dat gebeurt nu nog wel.”

Hoe Maureen haar stageplaats koos? “Mijn nicht is architect. Zij toonde mij de duurzame sociale woonwijk Venning in Kortrijk, een project van B2Ai. Ik was als tiener toen al onder de indruk, hoe ook sociale woningen heel kwalitatief kunnen zijn. Dit heeft gemaakt dat ik na mijn studies B2Ai als eerste bureau heb aangeschreven. Er was meteen een klik en ik kon aan de slag in het kantoor in Roeselare. Toegegeven, het was best spannend om meteen voor een groot kantoor te gaan. Maar omdat ik altijd al geïnteresseerd ben geweest in stedenbouw en een mix van projecten, sprak mij dit erg aan. Het is een uitdaging, niet alleen voor mij maar voor alle architecten. Er komen heel wat nieuwe vragen bij, op vlak van duurzaamheid maar ook op economisch vlak. Hoe vul je kwalitatieve architectuur en buitenruimtes in, rekening houdend met de uitdagingen van deze tijd? Ook dat houdt mij bezig.” Wat jobinvulling betreft, werd Maureen tijdens haar eerste stageperiode al betrokken bij het ontwerpend onderzoek, voorontwerp en ontwerp. Ze leert veel, neemt verantwoordelijkheid en voelt zich geruggesteund niet alleen door haar stagemeester Ing. arch. Frederik Popelier maar evenzeer door de vele experten van het kantoor. “Het eerste project waaraan ik mocht meewerken, onder begeleiding van Chief Design Architect Dieter Haemers, is het project van de Sociale Huisvestingsmaatschappij in Kortrijk. Meteen een project naar mijn hart. Ik zie architectuur als een heel sociaal vak: woonkwaliteit moet voor iedereen zijn. Ook al bevindt het project zich aan een drukke baan, de binnenkoer – waarrond gaanderijen georganiseerd worden – brengt het groen tot bij de bewoners. Het is bovendien niet alleen een plek van circulatie, maar ook van ontmoeting. De sociale cohesie, ook dat is belangrijk.”

Waar Maureen zich binnen 10 jaar ziet? “Nog steeds in een team. Maar naast ontwerpen wil ik mij graag ook toeleggen op onderzoek. Oplossingen vinden voor de uitdagingen vandaag en in de toekomst. En ook durven afwijken van platgetreden paden. Het is niet omdat we het al zo lang op die ene manier doen, dat er geen alternatieven moeten onderzocht worden. En ja, soms breng ik dan ‘zotte ideeën’ die niet uitvoerbaar blijken. Toch vind ik het belangrijk om dingen in vraag te stellen. En dat zal ik blijven doen.